:+: H A K K U - C H A N 's Hidden World :+:
^_^ สวัสดี ผู้เข้าชมทุกท่าน ^_^
เหอๆๆ นี่ก็เป็นครั้งแรกสำหรับการเปิดเผยผลงาน (อันมีอยู่น้อยนิด) ของเราต่อหน้าสาธารณชน ถึงผลงานทั้งหมดในตอนนี้จะยังมีไม่มากมายนักเพราะเรากำลังเริ่มเก็บผลงานใหม่อีกครั้ง (หลังจากที่เป็นสาวกของ RO อยู่นาน) และอีกไม่นานทุกคนคงจะได้เห็นผลงานที่เป็นชิ้นเป็นอันของ HAKKU-CHAN มากกว่านี้แน่นอน ( ^_^ )//
รูปข้างบนนี้ถ่ายตอนสมัยยังเอ๊าะๆอยู่ (เหอๆ ตอนนี้แก่แล้ว ?) มกรา 46 ชมรมที่ฉานเคยสังกัดอยู่นั่นก็คือ ชมรมศิลปะ ต้องออกโชว์ผลงานในงานชมรมนิทรรศน์ ท่านประธานก็คือ เจ๊ VIC นี่แหละก็เลยให้คนในชมรมมาแต่งคอสฯเล่นๆ ฉานก็เลยมีวาสนาได้แต่งคอสเพลย์กะเค้าเป็นหนที่สองในชีวิต (อะ-ฮ้า ในที่สุดก็ได้แต่งเป็นคนกะชาวบ้านเค้าซักทีหลังจากครั้งแรกแต่งเป็นม๊อกของนู๋ลูลู่ -_-") เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยลืมเลยในชีวิต มีความสุขมากๆ ในขณะเดียวกันก็ต้องใช้วิชานินจาของซาสุเกะหลบง่าม (อ.ฝ่ายปกครองโครตโรคจิตน่ะ หึหึ) เป็นระยะๆ
อา...เล่ามาตั้งนานก็เล่าถึงที่มาของชุดละกัน ชุดนี้ฉานใส่อยู่นี่คือ อุจิวะ ซาสุเกะ จากเรื่องนินจาคาถาโอ้โหเฮะ (ซึ่งเราพอใจที่จะเรียกมันว่า NARUTO ตามชื่อเดิมของต้นฉบับญี่ปุ่นมากกว่าอ่ะนะ) เป็นตัวละครที่เราไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่เลยแฮะตัวนี้ แต่ทำไงได้มีแต่ชุดนี้นี่นา เป็นความอนุเคราะห์มาจากท่าน VIC น่ะแหละ ซึ่งจริงๆแล้วน่ะ ชุดนี้มันไซส์เล็กมากๆๆๆๆ ตอนใส่นี่หวิดทำชุดเขาขาดพินาศไปหลายรอบแล้ว แต่ยังใส่ได้อย่างเหลือเชื่อ (ถึงแม้จะมีแอบโป๊โชว์สะดือบ้าง ถ้าสังเกตจากรูปแรกนะ) แล้วเราก็ค้นพบว่าเราลืมอะไรร้ายแรงไปบางอย่าง ถูกต้องแล้ว นั่นก็คือ เราลืมใส่ถุงมือ ว้า แย่จัง ลืมไปเลย เอ้อ ใช่ ความทรงจำของเราอีกอย่างนึงก็คือ เราถูกไอ้กระบังหน้าโคโนฮะนั่นน่ะบาดนิ้วเอาด้วยนะ โห เชื่อเลย เกือบได้ใช้คาถาเชิญแล้วสิ (นินจา เวลาใช้คาถาเชิญต้องใช้เลือดตัวเองด้วยนะ โหดชะมัด)
อืมมมมมม....ก็มีแค่นี้แหละ สำหรับรูปตัวเป็นๆของเรา (แต่เอ๊ะ ปกตินักเขียนการ์ตูนเค้าไม่เปิดเผยหน้าตาตัวเองกันนี่นา ฉะนั้น ใครที่เห็นตัวจริงของฉานไปแล้วก็จงเก็บไว้เป็นความลับด้วยนะจ๊ะ ^ ^) เสียดายที่สมัยแต่งเป็นม๊อกอ่ะ ไม่ได้เก็บรูปเอาไว้เลย วุ่นมากๆ อยากเล่าจัง แต่ไม่มีรูปประกอบด้วยนี่ก็เล่าลำบากแฮะ ไว้คราวหน้าคราวหลังจะพยายามกลับมาคุยกันเรื่องนี้อีกละกันนะ
เอาล่ะ มาเข้าสู่ผลงานของเรากันดีกว่า version พวกนี้เป็นแต่รูปขาวดำหมดนะ เพราะเรากำลังเก็บเงินซื้อเม้าส์ปากกาอยู่ รอเราลงสีในคอม ช่วงนี้เราก็เลยพยายามฝึกลงสีไปเรื่อยๆ ซึ่งมันก็ยากจริงๆแฮะ สำหรับเราแล้วเราถนัดการลงสีด้วยโคปิกมากกว่า แต่ทว่า เรามีโคปิกแค่ 6 สีเอง อนาถมาก (คิดดู แท่งละ 100 นะ ไม่ใช่ถูกๆเลย) แต่ถ้าเลือกได้ก็อยากใช้โคปิกมากกว่านะ (ไม่แพงหรอก ทั้งชุดก็แค่เกือบ 2 หมื่นเอง แถมต้องถ่อไปซื้อที่ญี่ปุ่นด้วย รอเรามีโอกาสไปญี่ปุ่นก่อนเหอะนะ T^T ) บ่นนอกเรื่องมาเยอะแล้ว มาดูเลยดีกว่า ...
หลังจากที่ลองวางโครงเรื่องมาหลายๆเรื่อง เราถึงเพิ่งรู้สึกว่าจริงๆแล้วตัวเองชอบเขียนการ์ตูนแนวปัจจุบันมากกว่า มือใหม่หลายๆคน (รวมทั้งเราด้วย) มักชอบใช้แนวแฟนตาซีเป้นการเปิดตัวผลงานตัวเอง ทำให้ในวงการการ์ตูนเต็มไปด้วยผลงานแนวแฟนตาซีเต็มไปหมด ซึ่งมันก็ทำให้คนอ่านเอียนแนวแฟนตาซีไปโดยปริยาย เราว่าจริงๆแล้วนะ แนวแฟนตาซีน่ะ เขียนยากจะตาย โอกาสเขียนแล้วแป้กก็มีเยอะกว่าแนวอื่น คือว่า ไอเดียตัวเองไม่แน่จริงเนี่ยอย่าเสี่ยง ...แต่สุดท้ายแม้แต่ HAKKU-CHAN เองก็ใช้ THANNATOSS ซึ่งก็เป็นแนวแฟนตาซีในการเปิดตัวผลงานตัวเอง เฮ้อ เวรกรรม จะรอดมั้ยเนี่ย...-_-" (แต่ไม่เป็นไร ถึงเราจะพลาดงานนี้ไป เราก็มีเรื่องอื่นอยู่ในใจไว้แล้วน่า ^ ^ ) ...มาพูดถึงเรื่องราวในรูปข้างบนนี่ดีกว่า นี่เป็นรูปจากเรื่องยาวอีกเรื่องของเรา (ยังมะได้เขียนน่ะ เหอเหอ) ชื่อว่า The Lost Soul • วิญญาณ - อำพราง (ชื่อโครตหนังไทย -_-;) ความจริงกะจะเขียนไปส่งแทน THANNATOSS นะ แต่เรายังไม่ชัวร์ในส่วนของเนื้อเรื่อง คือยังเลือกไม่ได้ว่าจะเอาแนวไหนกันแน่ จริงๆน่ะอยากให้เรื่องนี้มันเป็นแนว Horror นะ ประมาณผีในโรงเรียนอะไรยังเงี้ย แล้วไหงทำไมทำมามันกลายเป็นแหล่งชุมนุมผู้สืบทอดพลังแห่งธรรมชาติไปได้หว่า...
สำหรับ Lonely Butterfly (ชื่อภาษาอังกฤษทามมายมันเสี่ยวแบบนี้ฟะ) ชื่อไทยคือ กระบี่ผี้เสื้อเดียวดาย เป็นเรื่องสั้นเดนตายแนวจีนโบราณ ย้ำ ว่ามันเป็นจีนนะ มิใช่ญี่ปุ่น ที่จู่ๆมันก็พุ่งพรวดออกมาจากหัวขณะนอนฟังเสียงพี่ป๋องในรายการ THE SHOCK อยู่ ไร้กังวล ไร้ข้อกังขา และไร้เหตุผลใดๆ คือ ที่มาของเรื่องสั้นเรื่องนี้ สั้นจริงๆ คิดไว้ในใจว่า ไม่เกิน 16 หน้า ไม่ต้องเสียเวลามาปูพรมปูมหลังของตัวละครแล้ว มาถึงก็เข้าเรื่องเลย ซึ่งตอนจบมันก็เป็นหักมุมอีก เรื่องนี้แหละที่ต้องการ เรื่องนี้แหละที่อยากวาด เพิ่งเข้าใจสัจธรรมของเรื่องสั้นนี่เองว่ามันเป็นการไร้ข้อผูกมัดใดๆทั้งสิ้นจริงๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเรื่องสั้นจะเป็นที่น่าหนักใจของเรามากเพราะว่าเรามักจะวางพล็อตเป็นเรื่องยาวๆเอาไว้ใช่ม้า ~ รู้สึกดีจัง ที่เราก้าวข้ามมาถึงขั้นนี้ได้แล้ว ^ ^
โอ้วว... ในที่สุดก็มีหน้าสีโผล่มาซักที และนี่แหละ คือ THANNATOSS : Holy a part of the adventure (ชื่อยาวชะมัด) สมัยแรกๆเมื่อปีที่แล้ว ความจริงเรื่องนี้น่ะมันมีประวัติความเป็นมายาวมากกกกก แต่งขึ้นสมัยไปเรียนเขียนการ์ตูนกับพี่โจ๊ก (อา...คนนี้ก้อคิดถึงแฮะ ไว้ว่างๆจะเขียนถึงพี่คนนี้กัน) ตอนนั้นยังมีตัวละครแค่ 2 คนเอง (ในกลุ่มตัวเอกนะ) คือ โฮลี่ กะ ไอเซ็นดุล (โห 2 ตัวนี่ถือเป็นคู่บุญเรามาตั้งแต่สมัยบุกเบิกเลยเนอะ) พวกของฟาตั้มนี่เพิ่งมาออกทีหลังเอาเมื่อปีที่แล้วนี่เอง ตอนแรกนี่ แค่แนว มันก็คนละเรื่องกันแล้วอ่ะ ตอนนั้นกะจะเขียนเป็นการ์ตูนตลกนะ ประมาณเรื่อง Mahoujin GURUGURU อ่ะ ตอนนั้นกะลังชอบเรื่องนี้มาก แล้วเอ่อ...กลายเป็นแนวนี้ไปได้แฮะ ไว้อีก 2 อาทิตย์เราก็จะได้รู้กันแล้วล่ะว่าเรื่องนี้จะอยู่หรือไป แล้วตอนนั้นเราจะมาพูดถึงกันอีกที
เอ่อ.......ภาพนี้.... รู้สึกอายๆเหมือนกันแฮะ แต่ว่าก็ให้ความรู้สึกถึงความพัฒนาของลายเส้นดีนะ วาดตอนสมัยม. 5 มั้ง ก็...3 ปี (แล้วหรือเนี่ย!!) ยำมั่วรวมมิตรกันมาก เอาจากเรื่อง R A I S E มาร่วมแจมด้วยอีกไปกันใหญ่เลย ( R A I S E คือเรื่องราวเรื่องแรกที่คิดไว้แต่ก็...อ่ะนะ ไม่สำเร็จ) ดภาพนี้แล้วไม่มีความเห็นใดๆนอกจากคำว่า " เขินชะมัดเลยว่ะ " -_-;